วันจันทร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2553

ความสุข ที่ชื่อว่า ร้องเพลง

ร้องเพลง



           ไม่น่าเชื่อว่ายังมีคนบอกว่าตนเองร้องเพลงไม่เป็น ทั้งที่เมื่อครั้งแรกเริ่มลืมตาดูโลก เขาก็ได้ร้องเพลงออกมาเสียงดังลั่น


              การร้องเพลงเป็นสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตที่มีศิลปะตอนแรกเกิดหากทารกเข้าใจความหมายของถ้อยคำแล้ว เด็กน้อยอาจร้องเพลงเป็นภาษาสละสลวยและสื่อสารกับมารดาอย่างเข้าอกเข้าใจ


             บทเพลงเป็นศิลปะแห่งเสียงที่ผู้คนยังคงใช้กล่อมเกลาชีวิต และคงเป็นเช่นนี้ไปอีกนานตราบสิ้นอายุขัยมนุษย์ การขับร้องเพลงเป็นการนำเรื่องราวภายในออกมาบอกเล่า เนื่องจากมนุษย์ต้องการที่พักพิงและสิ่งยึดเหนี่ยว


            บทเพลงเป็นส่วนหนึ่งของทุกศาสนา ในรูปแบบของบทสวดมนต์ เสียงขับขานที่ต้องการประสานกัน เพื่อความเป็นหนึ่งเดียวกันกับผองชน บันไดเสียงพาดขึงระหว่างศรัทธากับศาสนา ร้องเพลงกันเถอะหากทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย ปลดปล่อย- -ปลอดโปร่ง.

            สุดท้ายสิ่งที่ตามมาหลังจากการร้องเพลง นั้นคือ ความสุข  เหมือนดังที่มีคำกลอนกล่าวไว้ว่า
ชนใดไม่มีดนตรีกาล  ในสันดาลเป็นคนชอบกลนัก
เพราะเราทุกคนมีดนตรีในหัวใจ  ขับกล่อมให้เรามีความสุขนั่นเอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น